REŻYSER: Andrzej Barański
SCENARIUSZ: Andrzej Barański
ROK PRODUKCJI: 2005
CZAS TRWANIA: 101 min.
OBSADA: Krystyna Janda, Andrzej Hudziak, Igor Przegrodzki, Arkadiusz Detmer, Monika Obara
NAGRODY NA FESTIWALACH:
2005 - XXX Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni:
- Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą dla Krystyny Jandy
- Nagroda Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej dla Andrzeja Barańskiego
- Nagroda Dziennikarzy dla Andrzeja Barańskiego
2006 - Andrzej Barański - Nagroda Specjalna na XIII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej Prowincjonalia we Wrześni
2006 - Andrzej Barański - Nagroda TVP Kultura w kategorii "Film" za rok 2005
2006 - Andrzej Hudziak - nagroda aktorska na XLI Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach
2006 - Andrzej Barański - nagroda im. Juliusza Burskiego na XLVI festiwalu Lubuskie Lato Filmowe w Łagowie
2007 - Andrzej Barański - nagroda w kategorii "Film" na I festiwalu sztuki telewizyjnej Prix Visionica we Wrocławiu
2007 - Andrzej Barański Wrocław (Międzynarodowy Festiwal Twórczości Telewizyjnej "Prix Visionica")-Nagroda w kategorii: Telewizyjny Film Fabularny
2008 - Andrzej Barański Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii: najlepszy scenariusz
2008 - Wanda Zeman Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii: najlepszy montaż
2008 - Andrzej Barański Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza reżyseria
2008 - Krystyna Janda Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola kobieca
2008 - Andrzej Hudziak Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola męska
2008 - Krystyna Tkacz Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza drugoplanowa rola kobieca
Akcja filmu rozgrywa się w latach 1975-1982. Opowiada on autentyczną historię przyjaźni niewidomej Jadwigi Stańczakowej (Krystyna Janda) z Mironem Białoszewskim (Andrzej Hudziak). Jadwiga mieszka z apodyktycznym ojcem, którego nadopiekuńczość sprawiła, że jest osobą niesamodzielną. Zmienia to związek z Mironem, człowiekiem ekscentrycznym, poetą i oryginalnym prozaikiem. Jego niezaradność w sprawach codziennych uaktywnia i usamodzielnia Jadwigę, która pełni rolę zarówno sekretarki Mirona (nagrywa na magnetofon dyktowane przez niego teksty, przepisuje je na maszynie, prowadzi korespondencję), jak i opiekunki (dokarmia poetę, dba o jego zdrowie, kupuje ubrania). Stają się powiernikami swoich spraw, łączy ich platoniczne uczucie, które nie ma szans się rozwinąć, gdyż Miron jest homoseksualistą. Ich relacje zostają wystawione na próbę, kiedy Miron krytykuje pisane potajemnie wiersze Jadwigi. Ta nie poddaje się i nakłania Mirona do pomocy przy szlifowaniu własnego stylu pisarskiego, co zaowocuje późniejszymi publikacjami Stańczakowej. Z kolei Miron, dzięki przyjaciółce, otwiera się bardziej na ludzi, a jego poezja zmienia się pod jej wpływem. Film, niemal pozbawiony muzyki, złożony jest z sekwencji codziennych, prozaicznych zdarzeń, które ujawniają złożoność relacji między Jadwigą a Mironem.