WYSTAWA ORAZ SPOTKANIE Z ALFONSEN KUŁAKOWSKIM, MALARZEM I BOHATEREM FILMU BRACIA, REŻ. WOJCIECHA STARONIA

Miejsce: Kino „Pięć Gwiazd na Pawieleckiej”
Data: 26 maja 2017, spotkanie po projekcji filmu Bracia, godz. 20:15

"Alfons Kułakowski. Malarz krajobrazu, kolorysta, ekspresjonista – tymi definicjami określają artystę krytycy sztuki. Kresowiak, Sybirak, wieczny tułacz – tak nazywają go biografowie. „Jestem malarzem optymizmu” - powie sam o sobie w przesłaniu na X Światowym Zjeździe Sybiraków, jaki odbył się w Szymbarku, 17 września 2013 roku."

Dr Tadeusz Skoczek
Dyrektor Muzeum Niepodległości

Alfons Kułakowski urodzony 9 maja 1927 roku w Osiczynie koło Berdyczowa jest twórcą wyjątkowym. 90-letni polski malarz współczesny, postimpresjonista i pejzażysta cechuje się niezwykłą pogodą ducha oraz odwagą i siłą charakteru. Tragiczne doświadczenia nie pozbawiły go optymizmu i wiary w sens życia i twórczości.

Na początku lat trzydziestych wraz z rodziną został zesłany w głąb północnej Syberii – do Bakczaru, gdzie umiera prawie cała jego rodzina . W 1943 roku, za swoim bratem Mieczysławem, opuszcza rodzinę i ucieka z łagru. Docierają do Ałma-Aty, gdzie osiedlają się i gdzie Alfons w latach 1945-1952 studiuje malarstwo. Na chwilę przerywa studia w Ałma-Acie i wyjeżdża kształcić się dalej do Leningradu, jednak po trzech latach powraca i uzyskuje patent artysty. Malarstwo jest jego życiem i sensem istnienia; codziennie wychodzi z paletą by uchwycić potęgę natury, zgłębić ją i okiełznać. W 1997 roku wraz z bratem przenosi się do Polski, do Witoszewa razem z nim do kraju przybywa cały jego malarski dorobek – tysiące obrazów. Mimo, iż ojczyzna zawsze była dla nich ziemią obiecaną, jest to trudny okres zwłaszcza jeśli chodzi o karierę malarską Alfonsa. Choć o ciekawy krajobraz w Polsce nietrudno, w ciągu 12 lat odbywa się zaledwie kilka jego wystaw, a jemu samemu brakuje spotkań z ludźmi i dyskusji. W lutym 2009 roku zostaje zorganizowana wystawa jego prac w Brukseli. Właśnie wtedy, gdy otwierają się przed Kułakowskim wrota europejskiej kariery, pod nieobecność braci pożar zabiera im dom, a wraz z nim prawie 6 tysięcy prac artysty. Następnego dnia po powrocie z Brukseli, Alfons Kułakowski jedzie do Warszawy po nowe pędzle i farby.

Obrazy są kartkami pamiętnika zapisywanymi każdego dnia, w których odszukamy radość i dramat, zachwyt i delikatność przeżycia, prawdę o sobie i świecie. Prawdę o tym, ile w tych dziełach malarskiej poezji, ile romantycznej delikatności, rozedrgania koloru. Wyrażają uczucia, kryją w sobie tyle pięknych marzeń. To co możemy dostrzec, to niepowtarzalny urok, który czyni je pięknymi, wydobywającymi uczucia i afirmacje świata. Tworzy bardzo osobisty obraz świata malowanego w pięknej doskonałości i harmonii. Dostrzega w rzeczywistości pulsujące znaczenia kolorów, czasem pojawiające się w domysłach, odczuciach wyobraźni.

Prof. Maria Targońska

Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

Cytaty oraz obrazy pochodzą z Informatora wystawy monograficznej „Alfons Kułakowski: OKNO DO BOGA” przygotowanego przez Muzeum Niepodległości w Warszawie, pod redakcją Tadeusza Skoczka.