ZAKLĘTE REWIRY

Gatunek: film psychologiczny
Reżyseria: Janusz Majewski
Scenariusz: Pavel Hajny
Zdjęcia: Miroslav Ondricek
Muzyka: Jerzy Matuszkiewicz
Montaż: Elżbieta Kurkowska
Scenografia: Tadeusz Wybult, Milan Nejedly
Kierownictwo produkcji: Tadeusz Drewno, Jan Suster
Produkcja: Zespół Filmowy Tor, Dramaturgicka Skupina dr. V. Kaliny
Rok: 1975
Czas: 95 min

Obsada: Marek Kondrat, Roman Wilhelmi, Roman Skamene, Cestimir Randa, Michał Pawlicki, Martin Hron, Stanisława Celińska

Nagrody:
1975 Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku: Nagroda za rolę męską (Roman Wilhelmi), Nagroda za dźwięk (Stanisław Piotrowski)
1976 Nagroda Klubu Krytyki Filmowej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich „Syrenka Warszawska” w kategorii filmu fabularnego
1976 Nagroda „Filmu” za debiut aktorski (Marek Kondrat)
1977 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Panamie: Nagroda za reżyserię (Janusz Majewski), Nagroda za scenariusz (Pavel Hajny), Nagroda aktorska (Marek Kondrat)

Ekranizacja debiutanckiej powieści Henryka Worcella pod tym samym tytułem to najlepszy przejaw polsko-czeskiej współpracy filmowej i zarazem jeden z najwybitniejszych polskich filmów. „Zaklęte rewiry” są opowieścią o młodym chłopaku (w tej roli Marek Kondrat), który dostaje pracę w eleganckiej restauracji i zaczyna piąć się po drabinie kelnerskiej kariery. Film zarówno w momencie premiery, jak i trzydzieści parę lat później, przy okazji rekonstrukcji cyfrowej, zbierał znakomite recenzje, co jest dowodem na jego ponadczasowość. Powieść Worcella, który sam był kelnerem, jest nie tylko wnikliwym studium psychologicznym, swoistym zapisem przejścia z okresu chłopięcego w wiek dojrzały, ale przede wszystkim opisem świata podzielonego na kuchnię i na salę, który rządzi się specyficznymi prawami. Opis ten można traktować szerzej – jako metaforę świata w ogóle. Wszystkie te cechy znalazły swoje miejsce w filmie Majewskiego. Filmowa wersja to opowieść o potrzebie zachowania godności. Majewski pokazuje, że w każdej sytuacji trzeba ,,zachować twarz”, że wprawdzie trzeba umieć dostosować się do środowiska, ale nie według reguł zwierzęcej mimikry, nie za wszelką cenę. Jest to zatem rzecz o stosunkach społecznych; środowisko, w którym dojrzewa bohater, choć specyficzne, jest w istocie mikromodelem społeczeństwa z jego systemem hierarchii, wzajemnych zależności i uwarunkowań.

SEANSE

2020-12-06, godz. 17.10, Karo 11 Oktiabr, ul. Nowyj Arbat 24, sala nr. 8 ,