EXCENTRYCY, CZYLI PO SŁONECZNEJ STRONIE ULICY

Gatunek: dramat
Reżyseria: Janusz Majewski
Scenariusz: Włodzimierz Kowalewski, Janusz Majewski
Zdjęcia: Adam Bajerski
Muzyka: Wojciech Karolak
Montaż: Milenia Fiedler
Scenografia: Andrzej Haliński
Producent: Włodzimierz Niderhaus
Produkcja: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych
Rok: 2015
Czas: 108 min

Obsada: Maciej Stuhr, Sonia Bohosiewicz, Natalia Rybicka, Anna Dymna, Wojciech Pszoniak, Wiktor Zborowski, Marian Dziędziel, Adam Ferency

Nagrody:
2015 Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni: Srebrne Lwy w konkursie głównym, Nagroda za drugoplanową rolę męską (Wojciech Pszoniak), Nagroda australijskich dystrybutorów filmowych „Złoty Kangur” (Włodzimierz Niderhaus)
2016 Polska Nagroda Filmowa „Orzeł” w kategoriach: Najlepsza muzyka (Wojciech Karolak), Najlepszy dźwięk (Krzysztof Jastrząb, Mateusz Irisik), Najlepsza drugoplanowa rola kobieca (Anna Dymna), Najlepsza drugoplanowa rola męska (Wojciech Pszoniak)
2017 Seattle Polish Film Festival: Nagroda Viewers Choice Award (III miejsce)

Życie niczym w hollywoodzkim filmie, opisane ręką 84-letniego już wtedy Majewskiego, jest bardzo udanym wejściem w nową epokę ekspresji artystycznej i dostawą świeżej energii twórczej. Mamy rok 1957, gdy do Polski z Wielkiej Brytanii wraca Fabian Apanowicz (w tej roli Maciej Stuhr). Od razu widać, że pobyt za granicą go zmienił – zasmakował tam lepszego życia, więc tej samej jakości szuka w rodzinnym kraju. Brakuje mu dobrej muzyki, bohemy artystycznej i pięknej partnerki u boku do dopełnienia wizerunku ekstrawaganckiego playboya. Postanawia stworzyć jazzowy band, w którym zbierze samych wirtuozów tego gatunku. Do osobliwej galerii postaci dołącza wkrótce piękna wokalistka Modesta Nowak, która namiesza co nieco w życiu Fabiana. Ta nostalgiczna, pokolorowana dużą miłością do jazzu i lat 50. opowieść jest sprawdzianem nie tylko reżyserskim, ale również scenograficznym i operatorskim. Skąpane w złotym kolorze, piękne lokacje tworzą świat, który dawno już przeminął, ale jeśli do niego wracamy, to najczęściej w takiej formie – nieco pocztówkowej, ale pełnej miłości. Wisienką na torcie niech będzie muzyka Wojciecha Karolaka, która wybrzmiewa w pełnej symbiozie z obrazem, bo to ona jest tutaj narzędziem do komunikacji między bohaterami.

SEANSE

2020-12-08, godz. 19.30, Karo 11 Oktiabr, ul. Nowyj Arbat 24, sala nr. 8 ,