სუპერნოვა

ჟანრი: სოციალური დრამა
რეჟისორი: ბარტოშ კრუხლიკი
სცენარი: ბარტოშ კრუხლიკი
ოპერატორი: მიხალ დიმეკი
მუსიკა: ენდი იდენი
მონტაჟი: მაგდალენა ხოვანსკა
სცენოგრაფია: რადოსლავ ჟიელონკა
პროდიუსერი: იაცეკ ბრომსკი, იეჟი კაპუშჩინსკი, ევა იასტშემბსკა
წარმოება: პოლონური კინემატოგრაფისტთა ასოციაცია, სტუდია Munka, Canal + პოლონეთი
გამოშვების წელი: 2019
ხანგრძლივობა: 78 წუთი
მსახიობები: მარეკ ბრაუნი, მარჩინ ჰიცნარი, მარჩინ ზაჟეჩნი, აგნიეშკა სკიბიცკა, ანნა მროზოვსკა, მიხალ პავლიკი, პაველ კოშლიკი, დარიუშ დლუჟევსკი, მალგოჟატა ვიტკოვსკა, იეჟი იანეჩეკი

ჯილდოები:
2019 პოლონური მხატვრული ფილმების ფესტივალი გდინიაში - ჯილდო რეჟისორის დებიუტი ( ბარტოშ კრუხლიკ)
2020 კინოფილმების საერთაშორისო ფესტივალი პუნეში - ჯილდო - რეჟისორი (ბარტოშ კრუხლიკი)
2020 Empik -ის აღმოჩენა - ჯილდო კატეგორიაში „ფილმი“
2020 კინოფილმების პოლონური ჯილდო „არწივი“ - ნომინაციები კატაგორიებში: საუკეთესო ფილმი, საუკეთესო რეჟისორი (ბარტოშ კრუხლიკი), წლის აღმოჩენა (ბარტოშ კრუხლიკი)

ხანდახან უმნიშვნელო შემთხვევამ შეიძლება აღმოვაჩინოს სიმართლე არა მარტო ჩვენი საკუთარი თავის არამედ ქვეყნის შესახებაც, რომელშიც გვერგუნა ცხოვრება. პატარა სოფლისაკენ მიმავალ გზაზე მთავრობის მანქანა შეეჯახა ქალს ორი ბავშვით. კანონდამცველებმა უნდა გაართვან თავი მზარდ ქაოსს, ამავე დროს სიმართლე ეცლებათ ხელებიდან. ხოლო სოფლის მაცხოვრებლები გამოდიან როგორც მოწმეების ასევე მომჩივრების როლებში. ყვირილსა და პანიკის პირობებში ფორმირდება საზოგადოებრივი სასამართლო, რომლისთვისაც ავტოსაგზაო შემთხვევა წარმოადგენს კატალიზატორს, ერთგვარი დავიწყებული იმედგაცრუების ფიალის გადავსების მიზეზს. ბარტოშ კრუხლიკი წვრილმანიდან გადადის მთლიანი საზოგადოების პანორამის პეესპექტივის ჩვენებაზე. მსოფლიოში თითქოს ყველა თანასწორია, მაგრამ სიმართლე უნდა სწრაფად გამოაშკარავდეს, რადგან წინააღმდეგ შემთხვევაში ის მუტაციას მიეცემა. ფილმში ვაკვირდებით სამ პერსონაჟზს, რომლებიც მოვლენის ეპიცენტრში იმყოფებიან დასაწყისიდან დასასრულამდე. გარეგნულად ეს მოუხერხებელი გამოცდილებაა, რომელიც შეიცავს ბერძნული ტრაგედიის ელემენტებს, მაგრამ შექმნილი ნერვიული ინტენსიური ატმოსფერო ასევე საზოგადო კომენტარი ხდის კრუხლიკის ფილმს ერთ-ერთ ყველაზე საინტერესო დებიუტად ბოლო წლებში. რეჟისორმა იდეალურად აითვისა კინოფილმების ენა, ხოლო თეატრში ცნობილი მსახიობების მონაწილეობამ ფილმში დაეხმარა ვიწრო მაგრამ არა გაადვილებული სცენარის შექმნაში. მოცემული ფილმი იდეალური მაგალითია იმისა, თუ რამდენად სჯობს მინიმალიზმი ნერევიული ხელების ქნევასა და თავხედურ პუბლიცისტიკას.