• Moskwa
• Jekatierynburg
• Niżny Nowogród
• Kaliningrad
• Swietłogorsk
• Irkuck
• Kajerkan
• Dudinka
• Norylsk
• Magadan
• Rostów
• Tałnach
• Zielenogradsk

Irkuck

IRKUCK – miasto położone na Syberii w Rosji, stolica obwodu irkuckiego.
Miasto wzięło swoją nazwę od niewielkiej rzeki Irkut, która wpada jako lewostronny dopływ Angary. Główna część miasta leży na prawym brzegu rzeki (579 m szerokości).
Pierwsza kozacka stanica w rejonie Irkucka powstała w 1652, stała twierdza w 1669, a w 1686 roku Irkuck uzyskał prawa miejskie. Od 1783 stał się stolicą Syberii Wschodniej, wkrótce też został siedzibą gubernatora.
Były dwa źródła bogactwa i rozwoju tego miasta. Pierwszym i najważniejszym był handel, a zwłaszcza pośrednictwo w handlu. Przez Irkuck szedł bowiem szlak łączący Chiny z Rosją. Tędy przepływał import do Rosji herbaty, porcelany, jedwabiu, laki itp. Oprócz handlu towarami importowymi znaczne zyski przynosił obrót skórami i futrami zwierząt syberyjskich. Drugim źródłem bogactwa było złoto, wydobywane ze złóż rozsypiskowych w licznych dolinach rzecznych w okolicach Irkucka.
Dotarcie do miasta kolei transsyberyjskiej w latach 90-ch XIX umożliwiła rozwój wydobycia innych surowców mineralnych, m.in. eksportowanego do Europy grafitu, lazurytu, nefrytu, a w epoce komunistycznej również marmuru, żelaza, miki, apatytu i węgla kamiennego. Bez kolei nie byłby możliwy również eksport drewna, kolejnego bogactwa Syberii.
Lata rewolucji bolszewickiej nie odbiły się negatywnie na rozwoju miasta. Po rewolucji Irkuck zaczął w większym stopniu kłaść nacisk na rozwój przemysłu aniżeli handlu. Wtedy też powstały dziesiątki dużych zakładów przemysłowych oraz dzielnice domów z wielkiej płyty na obrzeżach grodu.
W czasach stalinizmu w Irkucku znajdowały się więzienia polityczne Krasnyj Korpus i etapowe na trasie do Władywostoku.
Zachowała się znaczna część starego, drewnianego Irkucka. Prawie wszystkie zabytkowe drewniane domy pochodzą z okresu po 1879 roku.