WSZYSTKO DLA MOJEJ MATKI

Gatunek: film psychologiczny
Reżyseria: Małgorzata Imielska
Scenariusz: Małgorzata Imielska
Zdjęcia: Tomasz Naumiuk
Muzyka: Włodzimierz Pawlik
Montaż: Agnieszka Glińska
Scenografia: Katarzyna Filimoniuk
Producenci: Wojciech Kabarowski, Jerzy Kapuściński
Produkcja: Naima Film
Rok: 2019
Czas: 103 min

Obsada: Zofia Domalik, Maria Sobocińska, Malwina Laska, Magdalena Celmer, Helena Englert, Joanna Połeć, Zuzanna Puławska, Alicja Czerniewicz, Edyta Januszewska, Halina Rasiakówna

Nagrody:
2019 Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni: Nagroda za debiut aktorski (Zofia Domalik)
2019 Warszawski Festiwal Filmowy: Nagroda Publiczności
2020 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Dhace: Nagroda dla najlepszego filmu oraz Nagroda za reżyserię w konkursie „Women Filmmakers”

Małgorzata Imielska, wrażliwa dokumentalistka, która pierwsza raz zabrała się za film fabularny, postanowiła opisać dwie warstwy kobiecej egzystencji. Ta inspirowana prawdziwymi wydarzeniami historia w uniwersalny sposób opowiada o pamięci oraz dwóch światach, w których żyjemy, czasem symultanicznie. W jednym widzimy małą Olę prowadzącą idylliczne życie, a w drugim – zakład poprawczy dla kobiet. Wraz z rozwojem fabularnym dostrzegamy, że pamięć siedemnastolatki potrafi być zwodnicza, a z perspektywy kogoś żyjącego w zamknięciu dzieciństwo okazuje się o wiele brutalniejsze niż je sobie wyśniliśmy. Widz składa życie Oli z coraz bardziej realistycznych skrawków, a obsesja odnalezienia własnej matki prowadzi do bolesnej konfrontacji z przeszłością. Swoją empatię reżyserka wyniosła ze szkoły dokumentalistyki, zabrała więc w tę podróż również operatora, którego zdjęcia przywołują na myśl tę właśnie formę wyrazu. Zdjęcia Tomasza Naumiuka zderzają ze sobą wspomnianą idylliczność i brutalną szczerość, a wyciszona, oszczędna gra aktorska Zofii Domalik pozwala wczuć się w sytuację Oli. Świetne, refleksyjne, kameralne, ale również brutalne kino, w którym znalazło się miejsce na nadzieję.