Krótkie historie z bogatą treścią. Etiudy studentów Szkoły Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego

Od lat ważnym punktem programu Wisły są etiudy utalentowanych studentów i absolwentów najlepszych szkół filmowych w Polsce. Kochamy filmy krótkometrażowe i chcielibyśmy zarazić tą miłością naszych widzów. Shorty bowiem to wg nas esencja kina! Ich twórcy mają wyjątkowo trudne zadanie. W krótkim czasie muszą wciągnąć widza w filmowy świat, zbliżyć go do bohaterów, sprawić, aby szybko i intensywnie odczuł to, co chcą przekazać. Bloki prezentowane na Wiśle udowadniają, że polskie kino krótkometrażowe ma ogromny potencjał. Dziś przekonają się o tym mieszkańcy Duszanbe, na przełomie sierpnia i września moskwianie!
W bloku filmów wyreżyserowanych przez studentów Szkoły Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego zobaczymy 6 tytułów. „Czarny charakter” Kuby Gryżewskiego to komedia o uprzedzeniach, o tym, że rodzice nie zawsze potrafią zaakceptować wybory swoich dzieci, co może doprowadzić do wielu rodzinnych niespodzianek.
„Nigdy dobrze” Pawła Powolnego jest swego rodzaju komentarzem do współczesnej polskiej rzeczywistości, w której młodzi ludzie nie mają perspektyw na zapewnienie dobrobytu swojemu dziecku, starsi natomiast muszą codziennie mierzyć się z przeszłością i osądami innych. Reżyser, z nutką czarnego humoru i nieoczekiwanymi zwrotami akcji, trafnie nakreśla problemy społeczne naszego kraju.
„Nauka latania” Klaudii Kęskiej opowiada historię Sary – odnoszącej sukcesy, profesjonalnej i niezwykle uporządkowanej stewardessy. Dziewczyna, której duże trudności sprawia nawiązywanie relacji, musi w pewnym momencie wyjść ze swojego rutynowego świata i otworzyć się na innych.
„Placzmy” Tadeusza Kabicza zabiera nas do popegeerowskiej polskie wsi, w której sprawę zaginionej dziewczyny pomaga rozwiązać reporterka kontrowersyjnego programu telewizyjnego.
„Kwiat jednej nocy” Natalii Szady opowiada o pierwszym zauroczeniu młodej Łucji, zwalczanym przez zaborczą i surową matkę. Reżyserka pokazuje, że w małej społeczności ogólnie przyjęte wartości i bariery są często jedynym wyznacznikiem prawdy i działania.
„Szeptucha” Katarzyny Sikorskiej to historia opowiedziana obrazem bez dialogów, osadzona w dokładnie nieokreślonej w czasie przeszłości. Ludowa uzdrowicielka z okolic Podlasia musi zderzyć się z własnymi namiętnościami oraz konsekwencjami użytej przez siebie magii.