SON DAĞ

Belgesel, Yönetmen: Dariusz Załuski, Polonya, 2019, 83 dakika, 12+

Ödüller:
2019 Kopenhag “İskandinav Macera Filmleri” Festivali: En İyi Film Ödülü
2019 Ladek-Zdroj “A. Zawada – Dağ Filmlerine Bakış” Festivali: Seyirci Özeli
2019 Üsküp “Echo Mountain” Film Festivali: En İyi Uzun Metrajlı Film Ödülü
2019 Arequipa, INKAFEST Mountain Film Festival: Büyük Ödül
2019 Krakow Dağ Festivali: Büyük Ödül

Dağ zirvelerin fethedilmesini konu edinen belgesel filmler belki ayrı bir tür olarak düşünülmelidir, çünkü yalnızca kurgusal olmayan sinemanın değil, ama aksiyon sinemasının da en iyi özelliklerini kendilerinde toplayan filmlerdir bunlar… İnsan ruhunun gücü, aynı zamanda onun mantık sınırlarını aşan kararlılığı üzerine bir öykü anlatan “Son Dağ” da bu yüzden bazı anlarında safkan bir gerilim filmi izleniyormuş gibi izleniyor. Bir Polonya ekibinin 2017 sonu 2018 başlarında K2’ye (Karakum’a) tırmanışlarının kaydıdır film; ekibin amacı, dünyanın ikinci büyük zirvesine çıkmaktır. Bu amaca erişilemez, çünkü Nanga Parbat, yani Çıplak Dağ’ın zirvesine çıkılan yolda bir trajedi yaşanır. Polonyalı dağcılar, öncelikle de Adam Bielecki ve Denis Urubko, dağda mahsur kalan Elizabet Revol ve Tomasz Mackiewicz’in yardımına koşarlar. Yalnızca Fransız kadın dağcı kurtarılabilir. Mackewicz ise sonsuza dek karların içine bırakılır. Yönetmen Zaluski, dağları kendi başlarına birer kahraman, insanı kendine çağıran, ama bazen onu uyku getirici sarılışlarıyla sarıp sonsuza dek kendi yanında bırakan sihirli, hatta ilahi bir güç olarak göstermektedir. Filmin dili, bu güce saygısını sunuyor, canını tehlikeye atarak yaklaşıyor onun canavar ağzının yakınına; o yüzden bu film, bu gücü defalarca evcileştirmeye çalışmış, bazen bunu başarmış, bazen ona yenik düşmüş insanların yaşadıklarının belgelendiren bir kayıt. O gücü anlıyorlar mı bu insanlar?. Filmdeki röportajları, anlamayı sezgisel olarak yaptıklarını düşündürüyor. Peki, bir gün bütünüyle anlayacaklar mı? Orası belli değil, ama işin bütün heyecanı da bunda zaten.